Margriet is zo’n 4 jaar geleden begonnen als vrijwilliger bij Mariaweide. Het zorgen zit in haar bloed. Als kind wilde ze al graag de zorg in. Maar zoals dat vroeger ging; je trouwde, kreeg kinderen, het kwam er niet van. Vanuit thuis werd dit ook niet gestimuleerd. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. “Mijn opa kreeg astma en nam ik de zorg over. Ik hielp mensen in mijn omgeving. Ik ging met mijn schoonmoeder mee op controles naar het ziekenhuis. Vaak werd dan ook gezegd, ‘jij komt uit de zorg. Dat zien we.’ Zo zorgde ik ook voor mijn petekindje toen hij nog jong was. Mijn zus was destijds veel ziek en ik hielp haar met de zorg voor haar zoon.”
Margriet heeft heel wat tegenslagen meegemaakt in haar leven. “Ik heb veel familieleden verloren aan kanker. Mijn dochter en ik hebben zelf ook kanker gehad maar we zijn hier wonderwel van genezen.”
“Voordat ik ziek werd wilde ik graag als vrijwilliger bij Mariaweide aan de slag. Helaas moest dit plan in de ijskast. Na een lange herstelperiode werd tot overmaat van ramp mijn petekind ernstig ziek en kwam op 34 jarige leeftijd in Hospice Mariaweide terecht. Ik raakte intern betrokken omdat ik vroeger ook al veel voor mijn petekind had gezorgd. Ik had een goede band met hem. Ik was elke dag aanwezig. In juni is hij uiteindelijk overleden. Dat is nu zo’n 4 jaar geleden.”
3 maanden na zijn overlijden startte er weer een cursus voor nieuwe vrijwilligers bij Mariaweide. “Mijn hart ging er sneller van kloppen en dacht ‘dit is het moment’! Ik ben heel blij dat ik deze keuze gemaakt hebt. Het geeft een heel fijn gevoel om er voor de mensen te kunnen zijn. Ik ben dankbaar voor het feit dat ik er nog ben.”
Margriet begrijpt de mensen goed omdat ze in hetzelfde schuitje heeft gezeten. “Ik ben niet bang voor de dood en dat hoef je ook niet te zijn. De laatste levensfase kan ook zo mooi zijn.” Als je bij Mariaweide binnenstapt kom je in een compleet andere wereld terecht. Het ligt midden in de drukke stad. Dit valt weg als je binnen bent. Het is een rustige omgeving. Je voelt de warmte van alle betrokken vrijwilligers. De sfeer is heel bijzonder. De band onder de vrijwilligers is zo sterk. Het is eigenlijk een groot huis waar je je meteen thuis voelt. “We geven zoveel liefde. Dat gun ik iedereen! Ook is het erg mooi om dit te doen voor mensen die alleen moeten sterven zonder familie. Sterven hoeft niet alleen.” Door wat Margriet allemaal heeft meegemaakt en door haar hulp bij Mariaweide staat ze anders in het leven. “Ik zeg altijd: Maak het jezelf niet te moeilijk. Pluk de dag. Morgen kan alles anders zijn. Geniet van het leven anders doe je jezelf tekort.”
“Ik ben niet bang voor de dood en dat hoef je ook niet te zijn. De laatste levensfase kan ook zo mooi zijn. We geven zoveel liefde. Dat gun ik iedereen!”
