Margareth is nu 3 jaar vrijwilliger bij VPTZ en tevens is ze mantelzorger voor haar vader.
Mede door het overlijden, ruim 9 jaar geleden, van haar moeder en de zorgen die dit met zich meebracht was dit voor haar de bewustwording van de kwetsbaarheid van het leven. De bewustwording van de sterfelijkheid van alles en iedereen. Dit leert haar nog meer de schoonheid van het leven te waarderen. Oog te hebben voor de kleine dingen om haar heen en het intens genieten hiervan.
10 jaar geleden was ze zich nog niet bewust van het bestaan van palliatieve zorg aan huis. De lange intensieve zorg destijds en het uiteindelijk overlijden van haar moeder en gezondheidszorgen rondom haar vader leverde de familie veel stress op. Deze ervaring heeft haar doen besluiten in september 2014 naast haar reguliere baan te beginnen aan de opleiding van het NIS (Nederlands instituut voor stervensbegeleiding) in Utrecht. Voor haarzelf als een stukje rouwverwerking en om te leren hoe ze andere mensen kan helpen deze fase dragelijker en aangenamer te maken.
“Ik vind het heel bijzonder om binnen te mogen stappen bij mensen in het meest kwetsbare moment van hun leven, zo puur. Ieder mens is uniek, zo ook iedere situatie”.
Dit blijft voor haar steeds weer spannend. Op zoek naar de verbinding en het “er mogen zijn” voor de betrokkene en de familie. Aan mogen sluiten bij een familie, dichterbij kun je niet komen. Een bijdrage kunnen leveren aan de laatste levensfase. Er te zijn, ook voor de eventuele mantelzorgers en hulpverleners. Zo een klein beetje hulp en steun kunnen bieden blijkt tevens een verrijking voor haarzelf te zijn. Ze krijgt er enorm veel energie van! “Wees dankbaar voor wat je krijgt en geniet van wat je geeft”
"Ik vind het heel bijzonder om binnen te mogen stappen bij mensen in het meest kwetsbare moment van hun leven, zo puur. Ieder mens is uniek, zo ook iedere situatie”