‘Mijn moeder hield graag de touwtjes in eigen handen. Ze koos uiteindelijk zelf voor deze manier van afsluiten van haar leven.’

Christel haar moeder leed aan dementie en ging steeds verder achteruit. Ze liet steken vallen en viel geregeld en lag dan de hele nacht op de grond. Dit kon zo niet verder. In een gesprek met de huisarts kwam de mogelijkheid tot palliatieve zorg in een hospice ter sprake. “Mijn moeder is altijd zelfstandig geweest en had een groot sociaal netwerk. Haar eerste reactie was dan ook: ‘Dat wil ik niet, in een hospice gaan mensen dood!’ De situatie zorgde voor veel stress.”

Toch wilde Christel’s moeder niet alleen zijn. Daarbij had ze een kat die verzorgd moest worden. Ze heeft uiteindelijk thuis de juiste zorg gekregen maar wilde toch niet graag doodgaan in haar eigen flatje. Uiteindelijk gaf ze zelf aan: “Dit gaat niet meer, breng me maar weg”. Ze is uiteindelijk nog twee dagen in hospice Mariaweide geweest. “De zorg die we daar ervaren hebben was ongelofelijk. Het ware twee intense maar ook hele mooie dagen.” In het hospice werd alle zorg uit handen genomen.

Het hospice voelde voor Christel goed en veilig, als thuis. “Mijn moeder voelde zich zo op haar gemak en vond de rust om te sterven en niet meer te hoeven vechten. Dat is ons heel veel waard.”

Door haar eigen werk in de zorg heeft Christel ervaring met stervende mensen. “Mensen die in de laatste levensfase zitten voelen dat het einde nadert. Doodgaan hoort bij het leven en is niet erg. Je moet mensen waar je van houdt achterlaten en dat is verdrietig. Als je op dat moment niet alleen hoeft te zijn is dat heel waardevol.”

"Mijn moeder hield graag de touwtjes in eigen handen. Ze koos uiteindelijk zelf voor deze manier van afsluiten van haar leven.”

Heeft u suggesties of ziet u iets dat niet klopt? Laat het ons weten!

Uw bericht komt terecht bij NPZ Noord-Limburg.