Begin april van dit jaar overleed de echtgenoot van Chris. “Je weet niet wat er allemaal gaat gebeuren als iemand ziek is. Vooraf ben je helemaal nog niet bezig met de vormen van zorg die daarbij komen kijken. Het overkomt je. Je hoort wat de mogelijkheden zijn maar dat gaat een beetje langs je heen.”
In eerste instantie verwachtte Chris de zorg zelf te blijven doen. “Je denkt dat je het zelf wel allemaal kan, maar ik merkte dat dat niet zo is. Zo groei je naar de zorg toe.” Bij het aanvragen van een PGB kwam er bij Chris en haar echtgenoot een wijkverpleegkundige aan huis. De verpleegkundige heeft toen verteld welke mogelijkheden er zijn. Ze besloten om nachtzorg door vrijwilligers van VPTZ in te schakelen. “De extra zorg kwam voor ons op het goede moment. Omdat ik zelf had meegemaakt welke zorg er nodig is en wat er allemaal kan gebeuren, kon ik de zorg in de nacht met een gerust hart aan iemand anders overlaten.”
“Ook mijn man was heel blij met de zorg. Het was een veilig en vertrouwd gevoel, meteen vanaf het eerste gesprek. Wanneer je de stap zet om de zorg aan te nemen, is het toch even de vraag wie je in huis haalt. Als de vrijwilligers er eenmaal zijn, ben je heel blij dat je eindelijk even rust hebt en bij kunt tanken. Ze denken met je mee en sporen je aan om ook echt te gaan slapen ’s nachts. Hierdoor ben je altijd dichtbij maar kun je toch even rust pakken.”
De keuze voor een hospice is niet aan de orde geweest. “Ik wilde mijn man graag thuishouden. Ik snap wel dat mensen de keuze maken om naar een hospice te gaan. Vooraf dacht ik altijd dat het logisch was om iemand thuis te houden maar het is echt wel zwaar. De laatste dagen realiseerde ik me wel dat ik zelf ook de rust nodig had om er voor mijn man te kunnen zijn. Je bent er elke seconde mee bezig. Dat realiseer je je pas als het zo ver is. De vrijwilligers zorgen niet alleen voor degene die ziek is maar ook voor de mensen eromheen.”
Chris vertelt haar verhaal omdat ze graag aan anderen door wil geven hoe fijn deze zorg in de laatste levensfase is. “Ik dacht altijd dat ik het wel aan zou kunnen maar ik was niet op de hoogte wat het inhoudt als iemand doodgaat en hoe intens die zorg is die daarbij komt kijken. Wij hebben maar twee dagen zorg gehad maar ik heb er erg van genoten. Het was een moeilijke tijd, maar er waren ook zeker mooie momenten. Het is heel belangrijk wie er in die laatste fase bij je is, voor degene die overlijdt maar ook voor de mensen eromheen. Door de zorg van VPTZ was het mogelijk om thuis te blijven, dat was met name mijn grote wens; dat mijn echtgenoot zo lang mogelijk thuis kon blijven. Daar ben ik enorm dankbaar voor.”
Het was een moeilijke tijd, maar er waren ook zeker mooie momenten. Het is heel belangrijk wie er in die laatste fase bij je is, voor degene die overlijdt maar ook voor de mensen eromheen.
